Długi i wąski pasek znajdujący się między ogrodzeniem, a ścieżką to miejsce dla roślin wolno rosnących i efektownych przez cały rok.
Rabaty żwirowe kojarzą się na ogół z miejscami słonecznymi. Ale nie ma żadnych przeciwwskazań, by projektować i zakładać je także w miejscach zacienionych. Szary żwir rozjaśnia cienisty zakątek i pozwala ciekawie wyeksponować rośliny. Warto umieścić w nim kilka większych kamieni, żeby uatrakcyjnić całą kompozycję. Jeśli dysponujemy bardzo wąskim fragmentem ogrodu, postawmy na wolno rosnące, mało ekspansywne gatunki, które nie będą przerastać ani do sąsiadów, ani na ścieżkę.
Co tu rośnie?
Pomiędzy dwoma egzemplarzami pęcherznicy kalinolistnej (Physocarpus opulifolius) ‘Luteus’ o żółtych liściach ściele się barwinek pospolity (Vinca minor). Uwagę przyciągają dwie kępy bergenii sercolistnej (Bergenia cordifolia), która ma charakterystyczne, duże, skórzaste liści i kwitnie pod koniec kwietnia na różowo. Między liśćmi barwinka znajduje się również niewielka kępka kopytnika pospolitego (Asarum europaeum). Ten mało ekspansywny gatunek jest najbardziej efektowny od wiosny do późnej jesieni. Ma ładne, błyszczące liście.
Lato – pod pęcherznicą kalinolistną widać bluszcz, bergenię, barwinek i kępę kopytnika
Kopytnik pospolity (Asarum europaeum) – najlepiej rośnie na próchnicznym, lekko wilgotnym podłożu w miejscu cienistym lub półcienistym. Dorasta do 10 cm wysokości i tworzy gęste, zwarte kępki zaokrąglonych, ciemnozielonych liści. Ogonki liściowe i blaszki pokryte są miękkimi włoskami.
Wczesną wiosną podłoże okrywają rośliny zimozielone
Bergenia sercolistna (Bergenia cordifolia) – ma duże, sercowate, skórzaste, półzimozielone liście, które jesienią się przebarwiają. Różowe kwiaty zebrane są w kwiatostany osadzone na grubej, wysokiej łodydze (do 60 cm wys.). Rozwijają się w drugiej połowie kwietnia lub na początku maja. Bergenia może rosnąć zarówno w słońcu, jak i w cieniu.
Barwinek pospolity (Vinca minor) – zimozielona krzewinka rozrastająca się za pomocą rozłogów. Tworzy niewysokie kobierce. Kwitnie wczesną wiosną na niebiesko. Liście barwinka są wydłużone, zaostrzone na końcu i całobrzegie. Z wierzchu są błyszczące; mają ciemnozieloną barwę. Roślina ma niewielkie wymagania w stosunku do podłoża.
Pęcherznica kalinolistna (Physocarpus opulifolius) ‘Luteus’ – krzew dorastający do 2-3 m wysokości. Doskonale znosi cięcie i formowanie. Nie ma specjalnych wymagań w stosunku do podłoża. Radzi sobie w miejscach słonecznych i zacienionych. Ma żółte, powcinanie liście. Kwitnie na biało (kwiaty zebrane są w płaskie kwiatostany).
