Efektowny, nie wymagający koszenia i podlewania, łatwy w utrzymaniu i coraz bardziej trendy. Zakątek ogrodowy ze żwirową nawierzchnią sprawdzi się w każdym ogrodzie i będzie doskonałym tłem dla roślin.
Najbardziej znanym typem ogrodów, w którym wykorzystywana jest zastępująca trawnik nawierzchnia ze żwiru, to ogród japoński. Tam przestrzeń pokryta żwirem symbolizuje wodę. Jednak w przypadku prywatnego, użytkowego ogrodu najczęściej materiał ten ma zastąpić kłopotliwą w utrzymaniu murawę. Żwir o różnej barwie i gramaturze bywa stosowany również do ściółkowania rabat bylinowych. Większość roślin ozdobnych bardzo pięknie wygląda na takim tle. Uroda liści i kwiatów oraz pokrój lepiej prezentują się niż na tle brązowego podłoża.
Żwirowy zakątek albo ścieżkę można urządzić prawie w każdym ogrodzie. Doskonale wygląda w przedogródku, w ogrodzie reprezentacyjnym, przy biurze, a nawet przy tarasie. Żwirową nawierzchnię można zastosować nad oczkiem wodnym, w mocno nasłonecznionym miejscu w ogrodzie, a także na zacienionym skrawku terenu między budynkami lub pod koronami drzew. Taki zakątek można założyć zarówno w ogrodzie o charakterze rustykalnym, jak i nowoczesnym lub naturalistycznym.
Żwirowa nawierzchnia sprawdza się szczególnie tam, gdzie trawa będzie zbyt ekstensywnie użytkowana lub gdzie warunki do jej wzrostu są niekorzystne (silne zacienie, silne nasłonecznienie). Miejsca ekstensywnie użytkowane to okolice ławek ogrodowych, przejścia pomiędzy dwoma wnętrzami ogrodowymi, dojście do altany śmietnikowej albo ogrodu warzywnego. Trzeba jednak pamiętać o tym, by nie wykorzystywać żwiru tam, gdzie będziemy często jeździć taczką (np. w pobliżu kompostownika), przy wejściu do domu (w butach na wysokim obcasie chodzi się po drobnych kamyczkach niewygodnie) oraz tam, gdzie biegają domowe zwierzęta (np. wzdłuż ogrodzenia). Psy rozrzucają żwir, robią w nim dziury i dokopują się do podłoża.
Najlepszym miejscem na żwirowy placyk to okolica tarasu, zaciszny zakątek ogrodowy otoczony bylinami lub sąsiedztwo ogrodu skalnego. Przy urządzaniu ogrodu żwirowego nie zapominajmy o obrzeżu, które uniemożliwi przesypywanie się kamyków na nawierzchnie obok. Przydać się tu mogą kostki brukowe, krawężniki oraz różnej wielkości kamienie, otoczaki. Żwirowy placyk będzie świetnie wyglądał również w sąsiedztwie murku oporowego.
Nawierzchnia żwirowa nie jest kłopotliwa w utrzymaniu. Jednak trzeba pamiętać o kilku ważnych zasadach. Podłoże, na którym ją zakładamy, starannie odchwaszczamy, wyrównujemy i ubijamy bądź wałujemy. Aby uniemożliwić rozwój chwastom i przedostawanie się kretów nad żwir, najlepiej na podłożu rozłożyć warstwę grubej włókniny i przypiąć ją starannie do podłoża metalowymi szpilkami. Warstwa żwiru powinna mieć około 5 cm. Co kilka lat wymaga uzupełnienia, ale to niewielki trud w porównaniu z uciążliwą pielęgnacją trawnika w sezonie wegetacyjnym.
Jeżeli tworzymy ogród żwirowy, w którym będą rosły byliny lub krzewy, nie możemy zapomnieć o doprowadzeniu do roślin automatycznego nawadniania. W miejscu słonecznym na tle żwiru doskonale prezentować się będą róże, lawenda, rojniki i rozchodniki, juka karolińska, jeżówka purpurowa, liliowce, rudbekie, przywrotnik, a także wrzosy i wrzośce. Szare tło pasuje też do traw ozdobnych (miskantów, kostrzewy, rozplenicy, trzcinnika). Sprawdzonym kompanem dla żwirowej nawierzchni jest bukszpan w postaci strzyżonych kul, żywopłotów oraz obwódek rabat. W cieniu oraz w półcieniu szare kamienne tło świetnie wydobędzie urodę choiny kanadyjskiej, hortensji, cisów, tawułek Arendsa, różaneczników, azalii czy klonów palmowych.
Zalety nawierzchni żwirowej
- kontrastowe zestawienie z zielenią roślin
- łatwość utrzymania
- brak konieczności pielęgnacji
- łatwość nadania kształtu planowanej powierzchni
- możliwość doboru barwy materiału
- ciekawy efekt w połączeniu ze wszystkimi elementami małej architektury
Wady żwirowej nawierzchni
- chodzenie możliwe wyłącznie w wygodnym obuwiu
- przesypywanie się żwiru na rabaty i trawnik
- konieczność uzupełniania co kilka lat
- pojawienie się chwastów między kamieniami