Rozłożyste drzewo liściaste osiągające 40 m wysokości. W Polsce można je spotkać głównie nad rzekami oraz w lasach łęgowych. Kora na pniu topoli ma barwę zielonkawą lub szarobiałą; na korze widoczne są ciemne przetchlinki. Młode pędy topoli, a także pączki i liście pokrywa przyjemny w dotyku, szary filc. Liście są zróżnicowane pod względem kształtu. Te wyrastające na krótkopędach są delikatnie ząbkowane i mniejsze od tych, które wyrastają na długopędach. Te ostatnie są wyraźnie podzielone na 3-5 klap. Z wierzchu są gładkie, błyszczące, zaś od spodu pokryte białym kutnerem.
Kwiaty topoli rozwijają się wczesną wiosną, przed rozwojem liści. Nasiona dojrzewają na okazach żeńskich pod koniec maja i wysiewając się powodują powstawanie “białego puchu” przypominającego watę. Puch ten nieraz uznawany jest za czynnik alergizujący (jednak uważa się, że w tym okresie osoby uczulone na pyłki roślin cierpią raczej w wyniku pylenia grzybów i traw).
Topola biała to duże drzewo, które tworzy odrosty korzeniowe. Dawniej często było sadzone wzdłuż ulic i w parkach.
Podłoże
Roślina tolerancyjna.
Stanowisko
Słoneczne.
Walory dekoracyjne
Pokrój, kora, liście.
