Szafirki to nieduże rośliny cebulowe, które rozpoczynają kwitnienie wczesną wiosną. Świetnie wyglądają na rabatach bylinowych, w kompozycjach z innymi gatunkami cebulowymi oraz w donicach.
Szafirek armeński (Muscari armeniacum) to jeden z najmniejszych gatunków roślin cebulowych, które sadzi się w ogrodach. Roślina ma wąskie, trawiaste liście. Niebieskie lub białe kwiaty (zależnie od odmiany) zebrane są w sztywne grona.
Z szafirków można tworzyć kępki, obwódki wzdłuż rabat i wypełniać nimi przestrzenie między innymi wiosennymi roślinami cebulowymi. Gatunek ten nadaje się też do sadzenia w ogrodach skalnych. Imponujące szafirkowe “kwietne rzeki” można podziwiać m.in. w słynnym holenderskim Keukenhof, gdzie niebieskie kwiaty tych roślin kontrastują z zielenią drzew i żółtymi kępami narcyzów.
Co lubią szafirki?
- podłoże – piaszczysto-gliniaste, żyzne, próchniczne, przepuszczalne
- stanowisko – słoneczne lub lekko zacienione
- cebule szafirków sadzi się jesienią; we wrześniu lub październiku cebulki umieszcza się w odpowiednim dla tego gatunku podłożu, na głębokości równej trzem wysokościom cebuli. Cebulki warto sadzić w koszyczkach do sadzenia roślin cebulowych, by uchronić je przed gryzoniami
Kwitnienie szafirków można wydłużyć ścinając przekwitnięte kwiaty i nie dopuszczając do zawiązania się nasion. Wtedy rabata z szafirkami będzie efektowna nawet do czerwca.
Ze względu na niewielkie rozmiary szafirki najlepiej wyglądają w kompozycjach z niskimi odmianami tulipanów (np. tulipanami botanicznymi), hiacyntami, cebulicami, puszkiniami oraz prymulkami.
Kwiaty szafirków można ścinać i wykorzystywać do tworzenia kompozycji z gałązkami kwitnących drzew owocowych, błękitną ułudką wiosenną oraz innymi kwitnącymi roślinami cebulowymi.
