Wysoki krzew osiągający w polskich warunkach klimatycznych nawet 10 m. Jego ojczyzną są wilgotne lasy Japonii i Korei Południowej. Liście stewartii mają ciemnozieloną barwę. Są wydłużone i na końcu ostro zakończone. Jesienią zmieniają kolor na jasnoczerwony. Dużą wartość dekoracyjną ma łuszcząca się na pniu rośliny kora w postaci kolorowych płatów. Białe, duże, liczne kwiaty złożone z pięciu zaokrąglonych płatków i dużych, żółtych środków rozwijają się od czerwca do sierpnia.
Stewartia jest rośliną, która nadaje się do uprawy głównie w cieplejszych regionach Polski. Pasuje do ogrodów w stylu orientalnym. Zdarza się, że młode okazy przemarzają.
Podłoże
Próchniczne, umiarkowanie wilgotne, lekko kwaśne.
Stanowisko
Słoneczne lub półcieniste, zaciszne, osłonięte od wiatrów.
Walory dekoracyjne
Pokrój, liście, kwiaty, kora.
Pielęgnacja
Okrywanie, głównie młodych egzemplarzy roślin, przed nastaniem mrozów (białą agrowłókniną, chochołami ze słomy lub słomianymi matami). Ściółkowanie powierzchni gleby korą sosnową. Podlewanie w okresach suszy.
