Bylina należąca do grupy tzw. geofitów wiosennych. Podobna do śnieżyczki przebiśniega. W Polsce występuje na naturalnych stanowiskach w wilgotnych lasach łęgowych w Sudetach, Karpatach i Bieszczadach. Gatunek ten dorasta do 0,3 m wysokości. Ma wąskie, długie liście, zaokrąglone na końcu. Są one nieliczne. Kwiaty wyrastają na długiej, pozbawionej liści łodydze, która jest wyższa niż liście. Dzwonkowate kwiaty pojawiają się w marcu i kwietniu. Są śnieżnobiałe, a działki okwiatu, od zewnątrz ozdabiają na końcach żółtych plamki. W środku widoczne są żółte pręciki. Owocem jest kulista torebka.
Uwaga: roślina trująca!
Śnieżyca wiosenna najlepiej wygląda w masie, doskonale radzi sobie pod koronami drzew liściastych. Cebulki sadzi się jesienią. W naturze nasiona tego gatunku często roznoszone są przez mrówki.
Podłoże
Próchniczne, wilgotne, kwaśne lub zasadowe.
Stanowisko
Cieniste i półcieniste.
Walory dekoracyjne
Pokrój, kwiaty, liście.
Pielęgnacja
Usuwanie przekwitłych kwiatów.
