Krajowa, długowieczna bylina, której siedliskiem są wilgotne lasy liściaste. Rośnie w cieniu drzew, tworząc kępki. Ma charakterystyczne, zimozielone liście podzielone na trzy klapy. Fioletowoniebieskie kwiaty rozwijają się wczesną wiosną, gdy na drzewach nie ma jeszcze liści (w marcu i kwietniu). Przylaszczki nadają się do sadzenia w ogrodach na stanowiskach zacienionych – nad strumieniami lub oczkami wodnymi, na rabatach, w kompozycjach naturalistycznych, w ogrodach skalnych i leśnych. Świetnie wyglądają pod koronami drzew liściastych i pod krzewami, np. w towarzystwie zawilców gajowych. Najlepiej prezentują się w grupach po kilka sztuk.
Przylaszczka pospolita (Hepatica nobilis)
Podłoże
Próchniczne, wapienne, o zasadowym odczynie
Stanowisko
Półcieniste, zaciszne i osłonięte od wiatru
Walory dekoracyjne
Liście, kwiaty
Pielęgnacja
Przylaszczki nie wymagają specjalnej pielęgnacji. Nie lubią przesadzania. Zatem należy je sadzić w miejscu docelowym. Są odporne na mrozy i nie wymagają okrywania na zimę. Pod koniec lata można zasilić rośliny kompostem.
W sprzedaży dostać można kilka odmian przylaszczki pospolitej, na przykład o kwiatach białych, różowych lub pełnych.
