Obuwik, znajdujący się w Polskiej Czerwonej Księdze Roślin, podlega ścisłej ochronie gatunkowej. W naturze można go więc wyłącznie podziwiać i fotografować.
Obuwik pospolity (Cypripedium calceolus) należy do rodziny storczykowatych. Jego naturalne stanowiska znajdują się na obszarze Europy i Azji. Najwięcej stanowisk obuwika w Polsce znajduje się w Tatrach i Pieninach. Poza tym rośliny te spotkać można również m.in. w Puszczy Białowieskiej, na pojezierzach Lubuskim i Suwalskim, w Małopolsce, na Roztoczu i w Kotlinie Żywieckiej.
Roślina dorasta do 30-60 cm wysokości. Jest ciekawą byliną, gdyż jej pułapkowe kwiaty zwabiają do środka owady i przytrzymują je wewnątrz długo, póki nie zbiorą pyłku i nie zapylą rośliny. Owady przyciąga jaskrawożółta barwa kwiatów oraz ich specyficzny zapach. Kwiaty obuwika składają się z rozdętej, żółtej warżki w kształcie trzewika oraz czterech brunatnoczerwonych listków okwiatu.
Poza kwiatami, które rozwijają się wiosną od maja do czerwca, obuwik ma również efektowne liście. Są one dość długie (do 20 cm) i szerokie (5-10 cm). Mają jajowaty kształt i wyraźnie widoczne unerwienie. Przylegają u nasady do łodygi.
Stanowiska, na których najczęściej spotkać można tę oryginalną roślinę, to zarośla i lasy, głównie buczyny oraz grądy. Można ją spotkać na polanach oraz na obrzeżach lasów. Obuwik preferuje wapienne i próchniczne podłoże w ciepłych, zacisznych miejscach.
