Drzewo krajowe osiągające 30 metrów wysokości. Ma prosty pień pokryty czarną, spękaną korą. Korona tego gatunku jest wydłużona, gałęzie odstają od pnia poziomo. Pączki, młode pędy i liście są lepkie. Rozwinięte liście mają ciemnozieloną barwę (4-10 cm długości) i są błyszczące; unerwienie wyraźnie widoczne. Od spodu na blaszce znajdują się włoski. Liście mają okrągły kształt lub są wcięte na szczycie. Jesienią nie zmieniają barwy. Owoce olszy to nieduże szyszeczki zebrane po kilka sztuk na trzonkach; na początku zielone, później stają się czarne.
Olsza czarna (Alnus glutinosa) – liście wiosną.
Olsza czarna to gatunek występujący w olszynach i lasach łęgowych. W Polsce drzewo to spotkać można głównie na niżu. Wymaga wilgotnej gleby (rośnie w miejscach zalewowych i nad samą wodą). Roślina jest odporna na mrozy. Nadaje się do sadzenia nad zbiornikami wodnymi, na nieużytkach, terenach podmokłych. Dobrze wygląda w towarzystwie krajowych drzew i krzewów liściastych (takich jak derenie, wierzby, wiązy, czeremchy i kaliny).
Olchy w Puszczy Białowieskiej.
Podłoże
Przeciętne, wilgotne, podmokłe, kwaśne lub lekko kwaśne.
Stanowisko
Słoneczne lub półcieniste.
Walory dekoracyjne
Pokrój, liście.
Zdjęcia: 123RF
