Oleander to niewybredny gatunek, który pochodzi z krajów basenu Morza Śródziemnego. Rośnie w silnie nasłonecznionych miejscach i kwitnie przez cały sezon.
Oleander (Nerium) to krzew lub nieduże drzewo. W naturalnym środowisku osiąga 3-5 metrów wysokości i rośnie wzdłuż cieków wodnych. Kwitnie na różowo, czerwono lub biało i ma charakterystyczne skórzaste, wąskie liście. Jest to gatunek łatwy w uprawie i mało wymagający. Na południu Europy często tworzy się z niego żywopłoty, uprawia w pojemnikach, wykorzystuje do tworzenia kompozycji z krzewami oraz sadzenia pojedynczo, np. w słonecznym patio lub w mieście. Jedyną wadą oleandra jest to, że wszystkie części rośliny są silnie trujące (zawarte w liściach glikozydy nasercowe kiedyś służyły do produkcji leków).
Badacze zajmujący się roślinami opisywanymi w Biblii orzekli, że “róża z Jerycha” to właśnie olender pospolity (Nerium oleander), który w dużej ilości spotykany jest w Ziemi Świętej. Jego pachnące kwiaty (5 cm średnicy) zebrane w grona na szczycie pędów przypominają kwiaty dzikich różanych krzewów.
Właściwości oleandra wykorzystywano od wieków – w starożytnym Rzymie i Grecji roślina ta służyła jako lek stosowany przy chorobach serca (dzięki zawartej w liściach oleandrynie). W XIX wieku w Niemczech wyciąg z liści oleandra wykorzystywano przy leczeniu malarii; służył też do walki z gorączką. Liście o gorzkim smaku są szkodliwe nie tylko dla ludzi, ale i dla zwierząt. Z oleandra sporządzano truciznę na szczury i owady. Okazy rosnące na naturalnych stanowiskach omijają nawet kozy.
Oleandrów nie trzeba się jednak bać. To rośliny, które w polskich warunkach z powodzeniem można uprawiać w pojemnikach. Wymagają jednak sporej przestrzeni i słońca. Przy pielęgnacji dobrze jest założyć rękawiczki (szczególnie wykonując zabieg cięcia), wyrzucić wszystkie części rośliny i dokładnie umyć ręce. Oleandry uprawa się w podłożu uniwersalnym; może być gliniaste. W sezonie wegetacyjnym rośliny obficie podlewamy i nawozimy co 7 dni. W okresie zimowym donicę z krzewem przenosimy do chłodnego, jasnego i przewiewnego pomieszczenia (od 5° C i do 16° C) i podlewamy rzadko. Cięcie regulujące pokrój przeprowadzamy po kwitnieniu. Roślina zakwita na pędach zeszłorocznych; kwiaty rozwijają się od maja do września.
Kwiaty oleandrów utrzymują się długo na pędach i pięknie pachną. Właśnie ze względu na nie warto uprawiać ten gatunek. W sprzedaży znaleźć można sadzonki o kwiatach białych, różowych, czerwonych, fioletowych lub żółtych; pojedynczych lub pełnych. Istnieją odmiany o barwnych liściach, szczepione na pniu lub uprawiane w formie drzewek bonsai.
Zdjęcia: 123RF
