Jak sprawić, by ogród wyglądał atrakcyjnie? Jest na to prosty sposób – posadzić rośliny o wielkich liściach lub bardzo wysokie i okazale kwitnące.
Wielkie gatunki bylinowe i jednoroczne nadają się do dużych ogrodów – wtedy sadzi się je nawet po kilka sztuk. W małych ogrodach można je eksponować pojedynczo na trawniku lub w pobliżu tarasu. Na początku sezonu wyglądają dość niepozornie, dlatego dobrze w ich sąsiedztwie umieścić gatunki zadarniające lub rośliny cebulowe kwitnące wiosną. A latem i jesienią (a nieraz nawet przez całą zimę) te właśnie ogrodowe olbrzymy będą stanowić oryginalną ozdobę ogrodu.
Byliny o wysokich kwiatostanach tworzą zwykle kępę liści u podstawy. Ich wysokie kwiatostany dorastają nieraz nawet do dwóch metrów wysokości. Takie rozmiary osiągają ostróżki (Delphinium), lilie (Lilium) z grupy orienpetów oraz jednoroczne słoneczniki (Helianthus). Nieco mniejsze, ale równie efektowne są trytomy (Kniphofia), pustynniki (Eremurus), a także kwitnące na fioletowo czosnki ozdobne (Allium giganteum).
Trytoma (Kniphofia).
- Trytoma groniasta (Kniphofia uvaria) – osiąga 1-2 m wysokości. Ma pomarańczowo-żółte kwiatostany, które rozwijają się od czerwca do września. Liście są wąskie i długie; tworzą kępę. Trytoma wymaga żyznej, umiarkowanie wilgotnej gleby i słonecznego, zacisznego stanowiska. Jesienią roślinę trzeba osłonić przed mrozem. Najlepiej prezentuje się w ogrodach żwirowych i na rabatach bylinowych z roślinami o podobnych wymaganiach.
Lilia (Lilium).
- Lilie (Lilium) z grupy orienpetów mogą dorastać do 2,5 m wysokości. Są to mieszańce lilii orientalnych z liliami trąbkowymi. Mają bardzo okazałe, pachnące kwiaty. Należy je sadzić w lekkim cieniu (np. w pobliżu żywopłotu) na przepuszczalnym, piaszczysto-gliniastym podłożu o odczynie zbliżonym do obojętnego. Nie należy zapominać o regularnym podlewaniu roślin (nie mocząc przy tym liści), nawożeniu w okresie kwitnienia oraz okryciu roślin po pierwszych przymrozkach.
Słonecznik (Helianthus).
- Słonecznik (Helianthus) – wymaga słonecznego, osłoniętego od wiatru stanowiska. Jest to roślina jednoroczna, którą wysiewa się do gruntu w połowie kwietnia i w maju. Potrzebuje żyznej, przepuszczalnej, umiarkowanie wilgotnej, głęboko uprawionej gleby. Wysokie odmiany, osiągające nawet 2 metry wysokości, potrzebują sporo miejsca. Kwitną od lipca do września. Pasują do ogrodów w stylu rustykalnym. Ładnie komponują się z wysokimi trawami ozdobnymi.
Ostróżka (Delphinium).
- Ostróżka ogrodowa (Delphinium xcultorum) – osiąga ok. 1,5 metra wysokości. Najlepiej rośnie na stanowisku słonecznym lub lekko zacienionym. Kwitnie w czerwcu na biało, niebiesko lub fioletowo. Wymaga bardzo żyznego, umiarkowanie wilgotnego podłoża. Wysokie pędy kwiatostanowe należy niekiedy podpierać. Ładnie prezentuje się na rabatach bylinowych, w ogrodach w stylu rustykalnym i angielskim.
Poza kwitnącymi bylinami wśród ogrodowych olbrzymów warte uwagi są gatunki o wielkich liściach. Jedną z nich jest gunnera olbrzymia (Gunnera manicata), która może osiągać nawet 2 metry wysokości i ma wielkie, ząbkowane, zaokrąglone liście. W naszych warunkach wymaga okrycia na zimę. Olbrzymimi liśćmi wyróżnia się również astibloides azjatycki (Astibloides tabularis), którego liście mają średnicę 60 cm. Równie efektownym gatunkiem, lecz łatwiejszym w uprawie jest znany z warzywników rabarbar ogrodowy (Rheum rhaponticum). Ciekawe liście i kwiaty ma rodgersja kasztanowcolistna (Rodgersia aescuifolia). Natomiast najwyższe rozmiary wśród traw ozdobnych osiąga trawa pampasowa (Cortaderia selloana).
Rabarbar ogrodowy (Rheum rhaponticum).
- Rabarbar ogrodowy (Rheum rhaponticum) – bylina dorastająca do 1,5 m wysokości. Lubi próchniczne, wilgotne i żyzne podłoże. Może rosnąć na stanowisku słonecznym lub półcienistym. Tworzy szerokie kępy. Wielkie liście rabarbaru osadzone są na sztywnych, jadalnych łodygach o czerwonym zabarwieniu.
Rodgersja kasztanowcolistna (Rodgersia aesculifolia).
- Rodgersja kasztanowcolistna (Rodgersia aescuifolia) – jej liście dorastają do 50 cm szerokości. Lubi miejsca zacienione i wilgotne. Nadaje się do sadzenia w dużych ogrodach, na brzegach zbiorników wodnych. Wymaga okrycia na zimę. Zakwita na biało od czerwca do sierpnia.
Trawa pampasowa (Cortaderia selloana).
- Trawa pampasowa (Cortaderia selloana) – osiąga 2-3 metry wysokości. Wymaga przepuszczalnego, wilgotnego, żyznego podłoża i słonecznego stanowiska. W Polsce w ostrzejsze zimy może wymarzać. Tworzy kępę. Ma bardzo efektowne, delikatne kwiatostany, które pojawiają się we wrześniu i październiku. Doskonale prezentuje się na rabatach w towarzystwie innych gatunków traw ozdobnych oraz pojedynczo, na tle krzewów. Można ją uprawiać w pojemnikach, a zimą przechowywać w chłodnym miejscu.
Zdjęcia: 123RF
