Roślina jednoroczna lub dwuletnia osiągająca ok. 0,9 m wysokości. Pochodzi z południowo-wschodnich regionów Europy. Na południu Polski, na brzegach wilgotnych lasów, można ją spotkać w formie zdziczałej. Znana jest również pod nazwą srebrniki Judasza. Latem największą ozdobą miesiącznicy są fioletowe lub białe kwiaty (V-VII) zebrane w grona. Wydzielają one delikatny zapach. Liście rośliny są cienkie, mają sercowaty kształt, a ich brzegi są lekko ząbkowane. W dolnej części rośliny są większe, zaś w górnej mniejsze. Owoce tego gatunku to mocno płaskie, okrągłe lub nieco wydłużone łuszczyny. Dojrzewają w sierpniu. Początkowo są zielone, jesienią stają się srebrzyste. Przez ich cienkie ścianki widać wyraźnie nasiona. Owoce przypominają kształtem monety.
Miesiącznica nadaje się do wysiewania w ogrodach wiejskich i naturalistycznych. Najlepiej wygląda w masie. Wysuszone owoce na łodygach wykorzystuje się często do tworzenia suchych bukietów. Kwiaty miesiącznicy przywabiają pszczoły i motyle.
Podłoże
Przeciętne, piaszczysto-próchniczne, dość wilgotne.
Stanowisko
Słoneczne lub półcieniste.
Walory dekoracyjne
Kwiaty, owoce.
Pielęgnacja
Roślina jednoroczna lub dwuletnia. Z nasion wysianych w czerwcu uzyskamy rośliny dwuletnie, które w pierwszym roku wydadzą jedynie rozetę liści. Zakwitną i zaowocują w kolejnym sezonie. Miesiącznica często sama rozsiewa się po ogrodzie.
