Drzewo osiągające wysokość 35 metrów. Pochodzi z regionów położonych na południe od Alp. Zostało rozpowszechnione przez Rzymian i obecnie spotkać je można w krajach basenu Morza Śródziemnego, na Kaukazie i w Azji Mniejszej. Roślina tworzy gęstą koronę o kulistym kształcie. Liście kasztana jadalnego są ciemnozielone, lancetowate, ostro ząbkowane i mają długość 10-25 cm. Gdy są młode, od spodu pokrywa je delikatny meszek. Potem stają się gładkie i sztywne. Oryginalne długie, stojące kwiatostany z żółtokremowymi drobnymi kwiatami rozwijają się w czerwcu i lipcu. Brązowe orzechy schowane są w kolczastej zielonej osłonce po 2-3 sztuki. Dojrzewają jesienią (październik-listopad). Drzewo to jest mało odporne na mrozy, w Polsce najlepiej radzi sobie na Pomorzu oraz na Dolnym Śląsku.
Kwiaty kasztana jadalnego.
Orzechy w kolczastych osłonkach. Można je jeść na surowo lub po upieczeniu.
Podłoże
Gliniaste, świeże, wilgotne
Stanowisko
Słoneczne, zaciszne
Walory dekoracyjne
Pokrój, liście, kwiaty, owoce
