Wysokie drzewo dorastające do 30-40 metrów. Ma luźną, szeroką koronę. Kora na pniu jest gładka i ma szaropopielatą barwę. Liście jesionu są duże (do 30 cm długości), złożone z kilkunastu wąskich, ostro zakończonych listków (ok. 11-15 szt.). Listki od spodu pokryte są włoskami. W sezonie mają kolor zielony, a jesienią przebarwiają się na żółto lub opadają zielone. Mają ząbkowane brzegi. Kwiaty rozwijają się przed rozwojem liści, wczesną wiosną (kwiecień, maj) i są zapylane przez wiatr. Wiechy mają zielonożółty kolor. Owoce jesionu to spłaszczone orzeszki, które bardzo długo utrzymują się na pędach.
W Polsce jesiony można spotkać na naturalnych stanowiskach głównie na niżu, na wilgotnych łąkach i w lasach łęgowych. Wykorzystywane są często jako drzewa alejowe i przyuliczne. Ładnie prezentują się pojedynczo w dużych założeniach ogrodowych, w parkach oraz nad zbiornikami wodnymi. Mają wysoko osadzoną koronę, są odporne na działanie wiatru i zanieczyszczenia powietrza.
Kwiaty jesionu wyniosłego.
Owoce jesionu wyniosłego mają charakterystyczny, wydłużony kształt.
Podłoże
Żyzne, próchniczne, umiarkowanie wilgotne.
Stanowisko
Słoneczne.
Walory dekoracyjne
Pokrój, liście, kwiaty, owoce.
Pielęgnacja
Przed posadzeniem rośliny podłoże należy wzbogacić w próchnicę. Młode drzewka w okresach suszy należy regularnie podlewać.
Zdjęcia: 123RF
One thought on “Jesion wyniosły (Fraxinus excelsior)”
Jesion był jednym z najważniejszych drzew w świętych gajach Słowian. Sadzono go w pobliżu domostw, ponieważ wierzono, że zabezpiecza przed ukąszeniami żmij i węży; w takich przypadkach wywar z kory jesionu stosowano. Podobno gady unikały miejsc znajdujących się w pobliżu tego drzewa. Liście jesionu ułożone na prześcieradle miały rozpraszać waśnie małżeńskie. Zresztą to drzewo miało też wiele innych magicznych zastosowań.
Ciekawe, czy współczesne badania potwierdzają dawne wierzenia