Gatunek drzewa występujący na naturalnych stanowiskach w Chinach i Japonii. W naszych warunkach klimatycznych osiąga około 10 (20) m wysokości i 4-5 m szerokości. Starsze egzemplarze są wielopniowe. Największą ozdobą rośliny są sercowate, wyraźnie unerwione liście, które po roztarciu przyjemnie pachną. Z wierzchu są matowe, a od spodu mają barwę jasnoszarą. Osadzone są na czerwonych ogonkach i układają na gałęziach jak dachówki. Zależnie od pory roku liście grujecznika mają inny kolor. Wiosną zabarwione są na brunatno, a później stają się zielone. Jesienią przebarwiają się pięknie na złoto, pomarańczowo lub czerwono. Niepozornie wyglądające, czerwone kwiaty rozwijają się w kątach liści w kwietniu lub maju.
Grujecznik w Polsce można z powodzeniem uprawiać w ogrodach miejskich i poza miastem. Jest odporny na mrozy. Nadaje się do sadzenia pojedynczo, a także do tworzenia naturalnych żywopłotów lub szpalerów. Ładnie prezentuje się także nad zbiornikami wodnymi i w założeniach w stylu orientalnym.
Podłoże
Żyzne, przepuszczalne, umiarkowanie wilgotne.
Stanowisko
Słoneczne lub półcieniste.
Walory dekoracyjne
Pokrój, liście.
Pielęgnacja
Podlewanie w okresach suszy.
Zdjęcia: 123RF
