Roślina należąca do rodziny selerowatych. Jest byliną lub rośliną dwuletnią. W Polsce w stanie dzikim występuje w Sudetach i Karpatach. W pierwszym roku uprawy arcydzięgiel wytwarza jedynie rozetę wielkich, pierzastych liści osadzonych na długich ogonkach. Liście z wierzchu są ciemnozielone, a od spodu sinawe. W kolejnym sezonie roślina wytwarza pęd kwiatostanowy wysokości ok. 1,5 (2,5) metra. Na jego szczycie osadzone są żółtawe kwiaty zebrane w baldachy i tworzące duży kwiatostan w kształcie kuli. Rozwijają się one od maja do lipca.
Synonimy: dzięgiel, angelika, anielskie ziele, anielski korzeń.
W stanie dzikim arcydzięgiel litwor objęty jest częściową ochroną gatunkową. Natomiast uprawiane w ogrodzie egzemplarze można przeznaczać na surowiec zielarski (korzeń, liście). Fragmenty rośliny (łodygi zebrane w maju i smażone w cukrze) można wykorzystywać również do dekoracji ciast i tortów. Mają charakterystyczny, zielony kolor. W ogrodzie arcydzięgiel potrzebuje sporej ilości miejsca, ładnie prezentuje się w założeniach o charakterze rustykalnym, może stać się ozdobą warzywnika lub kącika z ziołami.
Uwaga, dzięgiel jest nieco podobny do barszczu Sosnowskiego!
Arcydzięgiel litwor w drugim roku uprawy może dorosnąć nawet do 2-3 metrów wysokości.
Suszony korzeń arcydzięgla.
Podłoże
Żyzne, zasadowe, stale wilgotne.
Stanowisko
Słoneczne lub półcieniste.
Walory dekoracyjne
Pokrój, liście, kwiaty.
Pielęgnacja
Nasiona wysiewa się do gruntu pod koniec lipca lub w sierpniu. Owocostany, z których zebrane zostały nasiona należy wyciąć.
Zdjęcia: 123RF
