10 roślin na gliniastą glebę

 

Ciężka, gliniasta gleba to zmora ogrodników. W czasie suszy jest zbita, niczym skała, a po opadach na bardzo długo zatrzymuje wilgoć. Jej struktura uniemożliwia dostęp powietrza do korzeni.

 

Gliniaste podłoże w ogrodzie jest bardzo zwięzłe i nie pozwala korzeniom roślin silnie się rozrastać. Trudno usuwać z niego chwasty i uprawiać na nim trawnik. Jednak ma także zaletę – w przeciwieństwie do piasku, zatrzymuje w sobie duże ilości składników mineralnych. Strukturę gliniastej gleby można poprawić, dodając do niej piasek z torfem i kompostem.

 

 

Co uprawiać na gliniastym podłożu?

 

 

Magnolie to nieduże krzewy lub drzewa, które najlepiej radzą sobie w słonecznym lub lekko zacienionym, zacisznym miejscu. Zależnie od odmiany i gatunku, kwitną w kwietniu lub maju na biało, żółto, różowo lub fioletowo. Ich kwiaty bywają uszkadzane przez wiosenne przymrozki. Preferują podłoże żyzne, gliniaste i umiarkowanie wilgotne. Ze względu na efektowne kwitnienie, nadają się na eksponowane miejsca w ogrodzie.

 

 

Perukowce to zaokrąglone krzewy osiągające 3-5 metrów wysokości. Są bardzo mało wymagające. Świetnie radzą sobie nawet na suchym podłożu. Nie lubią przesadzania. Najlepiej rosną w pełnym słońcu. Mają ładne, zaokrąglone liście, które jesienią przebarwiają się. Wczesnym latem kwitną i owocują. Owocostany mają postać puchatych peruk i długo pozostają na roślinie. Zależnie od odmiany liście oraz owocostany perukowców mogą być zielone, purpurowe lub żółte.

 

 

Kaliny to niewysokie krzewy, które najlepiej prezentują się w grupach po kilka sztuk. Kwitną na biało. Niektóre zawiązują czerwone, bardzo efektowne owoce. Niestety krzewy często bywają atakowane przez mszyce. W Polsce na naturalnych siedliskach można spotkać kalinę koralową (Viburnum opulus). Do uprawy w ogrodach wykorzystuje się odmiany o kwiatach płonnych (nie zawiązujących owoców). Ciekawym gatunkiem jest zimozielona kalina sztywnolistna (Viburnum rhytidophyllum).

 

 

Liliowce to byliny o długich, wąskich liściach. Tworzą kępy. Większość odmian najlepiej rośnie na stanowiskach słonecznych lub lekko zacienionych. Są tolerancyjne w stosunku do podłoża. Można je sadzić na rabatach, nad zbiornikami wodnymi, w pojemnikach. Kwitną od czerwca do września. Dostępnych jest wiele ciekawych odmian, różniących się kolorem oraz wielkością kwiatów, a także kształtem płatków.

 

 

Funkie to doskonałe rośliny na rabaty, do sadzenia pod krzewami i drzewami. Mogą rosnąć w cieniu i półcieniu. Najlepiej prezentują się w większych grupach. Późno rozpoczynają wegetację. Kwitną zazwyczaj w lipcu na delikatny, różowy lub fioletowy kolor. Kwiaty są dzwonkowate. To rośliny ozdobne głównie z liści – zielonych, żółtych, paskowanych.

 

 

Łubiny to rośliny dwuletnie. Tworzą wysokie kwiatostany złożone z białych, żółtych, różowych, fioletowych lub niebieskich kwiatów. W pierwszym roku wytwarzają rozetę dłoniastych liści. Kwiaty pojawiają się w drugim roku uprawy. Można rozmnażać je z nasion. Najlepiej prezentują się na słonecznych rabatach.

 

 

Największą ozdobą piwonii są wonne, gęste kwiaty rozwijające się w czerwcu. Rośliny tworzą kępy osiągające 50-100 cm wysokości. Preferują słoneczne stanowiska. Najlepiej wyglądają w grupach, na rabatach, w ogrodach naturalistycznych i rustykalnych. Można je wykorzystywać na kwiat cięty. Kwitną na biało, różowo, fioletowo, czerwono lub żółto.

 

 

Ostróżki to wysokie byliny kwitnące od czerwca do lipca. Pasują do ogrodów rustykalnych i na rabaty. Dorastają nawet do 2 m wysokości. Najbardziej obficie kwitną w miejscu słonecznym lub lekko zacienionym, sadzone po kilka sztuk. Kwitnienie roślin można przedłużyć ścinając je po przekwitnieniu.

 

 

Krzewuszki to krzewy osiągające od 1 m do ponad 2 m wysokości. Doskonale znoszą cięcie i warunki miejskie. Nadają się do kompozycji z innymi krzewami liściastymi oraz do tworzenia żywopłotów. Kwiaty mają dzwonkowaty kształt i, zależnie od odmiany, są białe, różowe, fioletowe, czerwone. Rośliny należy przycinać, by nadać im ładny pokrój.

 

 

Języczki to wysokie byliny (do 2 m wysokości) nadające się do sadzenia na dużych rabatach, nad brzegami zbiorników wodnych, w ogrodach naturalistycznych. Dobrze rosną na stanowiskach słonecznych i zacienionych. Kwitną na żółto od sierpnia do września. Ozdobą roślin są również okazałe liście.

 

Zdjęcia: 123RF, Małgorzata Wójcik